door Zonder dat je er erg in hebt, verkeer je steeds in een soort trance door de taal waarmee je over emoties praat en denkt. Je programmeert je eigen brein en dat van anderen met verkeerde ideeën.
Fragment essay ‘Omgaan met emoties’ uit mijn boek ‘Het goede doen, de logica van het ware geluk’:
‘Zeggen dat iemand angstig ‘is’ klopt niet. Je verheft iets wat iemand ‘heeft’ (een emotie) tot het niveau van identiteit. En hoe kun je ooit losraken van iets wat je ‘bent’. Je ‘hebt’ gevoelens van faalangst. Dit geldt net zo goed voor andere emoties. Zeg: ik ‘heb’ verdriet in plaats van dat je verdrietig ‘bent’. Iets wat je ‘hebt’, daar kun je in principe (naar keuze) mee omgaan. Iets wat je ‘bent’ staat vast. Irreële angsten, daar kun je maar beter niet iets ‘tegen’ doen en ze niet ‘overwinnen’. Met zo’n houding zou je je leiden door angst. Je neemt angst als uitgangspunt en daarmee conditioneer je de emotie.
Benoemen
Het benoemen van emoties is een strategie die je helpt om met je gevoel om te gaan, zonder je erdoor te laten meeslepen. Je creëert een extern waarnemingspunt, van waaruit je de emotie in beschouwing neemt. Als je je overspoelt voelt door angst en je laat het toe, kun je tegelijkertijd tegen jezelf zeggen: ‘angst’, of ‘angstige gevoelens’. Je neemt alleen waar wat er is. Je kunt ook zeggen: ‘ik heb angstige gedachten’. Het is je denkbeeld dat angst oproept en niet de situatie zelf.
Er is sprake van een dubbele identificatie: jij bent de gedachte (en de emotie) en de gedachte is de gebeurtenis (de situatie, het ding). Terwijl het in werkelijkheid zo is dat je de gedachte (en de emotie) hebt en je gedachten iets anders zijn dan de gebeurtenis zelf. Door te benoemen kun je ruimte scheppen en jezelf, je gedachten, je emotie en de gebeurtenis van elkaar losmaken.
Waar het om gaat is emoties te aanvaarden zoals die zich voordoen. Ze te laten komen en gaan zonder er over te oordelen en er min of meer ‘onverschillig’ tegenover te staan. Benoemen helpt je daarbij.’
Siep Valkering 
Geef een reactie